ΙΣΤΟΡΙΑ 17 Η ΞΥΛΙΝΗ ΓΑΒΑΘΑ

ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΝΤΙΕ ΦΟΒΕΡΟΣ ΣΤΙΧΟΣ

Φίλε πάγε γράφεις τόσο ωραία που αν έγραφες ένα βιβλίο σίγουρα θα το διάβαζα
Μου θύμισες το παρακάτω τραγούδι με αυτά που γράφεις
https://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg

Ο αλληλοσεβασμος και ο σεβασμος της ανθρωπινης αξιοπρεπειας θα επρεπε να κυριαρχα στοιχεια στη ζωη μας. Δυστυχως οπως διαπιστωνουμε καθημερινα ο καθενας προσπαθει να φυλαξει την πλατη του αδιαφορωντας για την κατασταση των αλλων και αδιαφορωντας για τα συναισθηματα των αλλων. Ο εαυτουλης μας και η αποφυγη κοπου ειναι αυτα που εχουν σημασια. Στη συγκεκριμενη ιστορια το παιδι με τα καθαρα του ματια ειδε κατι και το θεωρησε αυτονοητο. Το θεωρησε ως κανονα να μην φροντιζει καποιος τους γονεις του για να εχει τα υλικα αγαθα του απειραχτα, για να εχει το σπιτι καθαρο ή να το καθαριζει ευκολα. Ειδε και την αδιαφορια για την κατασταση του ανημπορου παππου. Αλληλοβοηθεια? Πρεπει να ειναι ξενη λεξη. Μαλλον κινεζικης προελευσης που δεν μπορει να γινει κατανοητη στο σημερινο μας "συγχρονο" και "πολιτισμενο" κοσμο. Δυστυχως τις περισσοτερες φορες αντιλαμβανομαστε την αξια των ανθρωπων γυρω μας οταν πια τους εχουμε χασει και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτε αλλο πια. Και τοτε θρηνουμε την απωλεια τους. Χωρις να εχουμε απολαυσει την υπαρξη τους. Εχουμε τοσο μεγαλη δυσκολια να εκτιμησουμε τους γονεις μας και τους σημαντικους ανθρωπους διπλα μας που ειναι πολυ ανησυχητικο. Μαλλον εχουμε γεμισει τα βαζακια μας με αμμο. Χρησιμοποιω πρωτο πληθυντικο προσωπο αλλα ειναι αυτονοητο οτι η παρεα μας εξαιρειται. Η παρεα μας εχει αρκετη ευαισθησια, τοση που μπορει και να τη μοιρασει κιολας.

Καλοί μου φίλοι απο παιδιά γίναμε γονείς και θα γίνουμε ,ελπίζω όχι σύντομα και παππούδες. Ας απολαμβάνουμε την σχέση μας με τα παιδιά μας καθημερινά και με κάθε τρόπο , σίγουρα κάποια στιγμή όταν θα τα έχουμε ανάγκη θα είναι δίπλα μας γιατί έχουμε σπείρει σε καλό έδαφος και το φροντίζαμε . Όταν έρθει ο καιρός να μαζέψουμε τους καρπούς θα είναι ότι καλυτερο υπάρχει .
Υ.Γ. Ο επίκουρος θα παραμείνει κλειστός ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ και σημαντικών επαφών στην Μακεδονία.
Εις το επανιδείν !!!!!

Κανένας μας , παρόλο που είμαστε γονείς , δεν μπορεί να φανταστεί τι έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι να μας μεγαλώσουν.
Η ιστορία μας δείχνει πόσο εύκολα μπορούμε να ξεχάσουμε την αγωνία τους να μας προσφέρουν ότι το καλύτερο.
Και εγώ όπως ο Επίκουρος δεν τους έχω κοντά και αυτό με στεναχωρεί διότι και εγώ μια φορά το χρόνο τους βλέπω και κάθε φορά είναι ποιο γέροι . Μακάρι να είναι και πάντα γεροί

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ ΕΜΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΙΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΛΙΩΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΑΣ

Ο λαός μας λέει: " Εκεί που ήσουν ήμουνα και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις."
Με μια λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ.
Τα γεγονότα της ιστορίας δυστυχώς επαναλαμβάνονται και σήμερα. Ας σκεφτόμαστε πάντα ωστε αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν να μην τα κάνουμε και μείς. Να πω και κάτι προσωπικό. Ζω μακρια απο τους γονείς μου. Τους βλέπω μια φορά τον χρόνο. Κάθε φορά όταν είμαι κοντά τους προσπαθώ να ζήσω μαζί τους κάθε στιγμή γιατί δυστυχώς ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του και πάνω τους αλλά και πάνω μου